Wolfsmelk en honing

Lathyrus odorata Zaden ritselen al in een erwt, inert, de plant is klaar verdroogt, verdort Ik pluk de vruchten verwar haar streven naar zaad geen herfst nog nee, schoonheid blijf! blijf, blijf en leef leef door met je tint van de maan meer bloemen meer ranken meer geur meer geur meer geur vooral zomer nog voort en zeg mij: schoonheid blijf! In mijn zak zitten zaden alles daar, inert bloemen, ranken zomergeur volgend jaar... maar schoonheid leef nog in de kleur van de maan

Ik hou zo van jou, Viola Van je kiemharten blaadjes, Viola Van je stralende ogen, je snoetje zo zoetjes, Van je knikkende kopje, Viola je vlekjes en kleurtjes, Viola Tussen de distels, tomaten of sla in een duinvallei, een Alpenwei gewoon langs een pad, in een pot in de stad Waar ook, Viola, kleine vriendin Je leert mij rusten in wat voldoende is Gids van liefde en mierenbroodjes Ik hou zo van jou  Viola

Fluitekruid Een late lente een laat geluid Ik wilde dat dit lied klinkt als het gefluit van de rietzanger en de tureluur ongedwongen en heel puur Van bloemenbermen en moederdag van wolken kant zoals het kind ze zag en hoge wolken in een stille sloot biotex met avondrood Maar de dichter heeft te lang gezwegen werd met zichzelf en de tijd verlegen raakte de draad kwijt die Ariadne begon Eindigt het schrijven toen de zomer ontspon? Fluitekruid ging voor diep in de aarde Ik volgde haar gangen en zag daar de waarde Van zwijgend verdwijnen je pen goed beschermen En dan op jouw tijd weer witkanten bermen 

Het was zo stil De hele maand heb ik geluisterd of de smaak van de lucht verandert van het paardebloemenpluis pfffffffff daar valt niks van te zeggen