Fier
Ik zit in mijn schulp … in mijn schelp … in mijn schaal Hola, zei de haas dat was de bedoeling niet En met een sprong stond hij er naast zijn rode spiervlees achterlatend in een marinade van even rode wijn jeneverbessen en nobele laurier Hij trok de rits van zijn slordig achtergelaten vel dicht van zijn kloten tot zijn kop en vulde de boel met positieve gedachten die, zoals we weten, vaak niets voorstellen maar wel lucht in de zaak brengen Hij groette de zon en eerde de windstreken Zo, nu stonden ook zijn oren fier overeind (Dat slappe gedoe vond hij nogal konijnig) Hij streek zijn snorren op en schudde zijn kop De dag kon beginnen. Het gedicht schreef ik in november 2010 en is opgenomen in de bundel Dertien Manen. Het schilderij maakte ik in oktober 2017.
