Herfststemming
Op een bepaald moment van de middag
vangen de leeflijnen van de herfstspinnen,
de sporen van hun windreis, het zonlicht.
Ik moet denken aan de zilveren haar van Isolde
die van ver over zee kwam aanwaaien
en het hartsverlangen van Tristan wekte
(zo ging het toch? Het is zo lang geleden)
En ik moet denken aan poezenharen
die je in een trui vindt
lang nadat je katje is overreden
En aan de mogelijkheid dat ik ooit zo
een haar van mijn geliefde tegenkom
of zelf als haartje word gevonden
als ik er al niet meer ben
Gedachtes die smaken naar verse walnoten
– wrang in de mond
en een beetje dik in de keel.
