Op een berg
Er was eens een berg
Zijn wortel duwde diep in de aardkorst
Zijn top in de wolken
En hoger nog, steeds nog hoger
Het was de berg gelijk
Stormen waaiden
Sneeuw joeg, hagel geselde
En als de zon scheen
Sprongen de keien van zijn flanken
Het was de berg gelijk
Na een eeuwigheid
Maakte een groepje mensen
Kamp in de vruchtbare vallei
En de berg werd ontzagwekkend gevonden, god
Het was de berg gelijk
Na nog een eeuwigheid
(naar mensenmaat, voor de berg was het veel korter)
Stierf hun laatste priester
Die precies wist wat de ouden
Ter ere van god de berg hadden bedacht
Het was de berg gelijk
Stormen waaiden
Sneeuw joeg, hagel geselde
En als de zon scheen
Sprongen de keien van zijn flanken
Nog steeds reikte zijn top naar de hemel